Druivenweetjes: Albariño
Gaat albariño de nieuwe wereldburger onder de witte druiven worden? Het zou zomaar kunnen, want zijn aanplant zit de laatste jaren aardig in de lift. Van origine is deze druif vooral bekend uit het grensgebied tussen Spanje en Portugal aan weerszijden van de rivier Miño / Minho. Ten noorden van deze rivier ligt de Spaanse wijnstreek Rias Baixas, waar albariño het dominante ras is. Aan de zuidkant van de Minho bevindt zich het gebied waar de Portugese Vinho Verdes gemaakt worden. Albariño heet hier alvarinho en hij wordt hier zowel voor blends als voor monocépages gebruikt. Ook in andere, zuidelijker gelegen Portugese wijngebieden komt alvarinho voor.
Hoewel Spanje en Portugal allebei albariño / alvarinho claimen als inheems ras, bestaat er ook nog een theorie dat deze druif eigenlijk uit Duitsland afkomstig zou zijn. Zijn naam zou letterlijk ‘witte van de Rijn’ betekenen en de druif zou in de 12e eeuw door Duitse monniken meegenomen zijn naar Spanje. Voor deze theorie is echter nog geen bewijs gevonden.
Maar wat zijn oorsprong ook moge zijn, albariño heeft de afgelopen jaren zijn vleugels flink uitgeslagen en is nu in nog veel meer landen te vinden. Zo staat hij bijvoorbeeld aangeplant in Uruguay, in Nieuw-Zeeland, in de VS in Californië, Oregon en Washington en recent kwam ik ook al een Albariño tegen uit de Franse wijnstreek Languedoc. Er leek ook aardig wat aanplant in Australië te staan, maar veel van die stokken bleken bij nadere inspectie geen albariño maar savagnin blanc te zijn. Hoeveel albariño daar echt staat is dus nog even gissen…
Wijnen van albariño combineren over het algemeen aardig wat body met een frisse zuurgraad. Ze hebben vaak fruitaroma’s zoals grapefruit, abrikoos en perzik, kunnen wat florale tonen hebben en daarnaast zijn ze soms iets zilt. Het zijn heerlijke wijnen voor bij gerechten met zeevruchten of steviger witvis. Met hun fijne zuren zijn ze vooral ook lekker verfrissend bij gefrituurd vermaak uit zee zoals calamaris en garnalenkroketjes.
(november 2017)